weerstand
Weerstand. Nooit gedacht dat ik er in april een artikel aan zou wijden. Was ook niet te voorspellen. Behalve door Nostradamus misschien. In de natte en koude maanden op het einde van een jaar, dan ja, dan schrijf je over weerstand. Wanneer de herfst zich aankondigt. Wanneer bij de eerste koude dagen niet alleen de bladeren maar ook de eerste snotneuzen vallen. Dan kan je de mensen weer wijzen op het belang van een goede weerstand. Maar in april? Wanneer de lentezon aan de hemel straalt en al de kracht heeft om een lijntje te bruinen? Wanneer we weer zomerplannen maken? Dan praat je toch niet over weerstand??!! Oké, onder wielrenners misschien. Maar da’s een ander soort weerstand. Da’s de spierwilskracht om doorheen de verzuring nog te versnellen bij het opdraaien naar de Kapelmuur, in de bocht van Carrefour de l’arbre of onder de loopbrug aan de Cauberg. Da’s een weerstand waar héél Vlaanderen van smult. Maar daar heb ik het niet over. Ik heb het over het weerstaan aan de dood.

Want dat is op dit moment aan het gebeuren. En niet alleen in Vlaanderen. Heel de wereld kreunt onder een dreiging. De dreiging van een onzichtbaar stukje zuur, gerold in een bolletje eiwit met hier en daar een smeuïg deeltje vet. Nee, geen nieuw recept voor een verfijnde dessertcreatie (al brengt het me op ideeën). Was het maar! Een dodelijk virus, daar hebben we het over. Terwijl de zoektocht naar een gepaste behandeling volop aan de gang is, bestrijden we de pandemie met preventieve maatregelen. Maatregelen die erop gericht zijn de verspreiding van het virus te beperken.

Het is op zo’n momenten dat mensen spontaan gaan denken aan… hun weerstand. Nergens zijn nog multivitamines te koop. Volgens mij samen met toiletpapier de toppers in de verkoopcijfers van dit kwartaal. En weet je wat daar zo gek aan is? Geen van beide helpen tegen een corona-infectie! Een zwak afweersysteem vang je niet op met een bruistablet en corona geeft geeneens darmklachten ?.

Moeten we dan niks doen aan onze weerstand? Jawel! Maar niet enkel in tijden van paniek. Ons afweersysteem beschermt ons dagelijks tegen allerlei aanvalspogingen. Het systeem onderhouden moet dus evenzeer een continu proces zijn. Iets van alle dagen. Maar dat het nu een goed moment is om eraan te beginnen, dat is wél waar natuurlijk. Elk moment is een goed moment om gezonder te gaan leven.

grensbewaking
Dat immuunsgestel is een fraai biologisch samenspel van ontelbaar vele mechanismen. Zo spelen onder andere onze witte bloedcellen een rol, maar ook een goede huidbarrière en de mate van doordringbaarheid van onze slijmvlieslagen zijn bepalend. Veruit het grootste te bewaken oppervlak van ons lichaam zijn onze darmen. Een naar binnen gekeerde huid. Niet exact dezelfde dan aan de buitenkant van ons lichaam, maar wel soortgelijk. Elk darmdeel heeft zijn eigen typische structuur en staat in voor een specifiek stuk van onze vertering. Heel het oppervlak van ons spijsverteringskanaal is bovendien beschermd met slijmvlies. En toch weten we er zo weinig van. Jaren en jaren werden de darmen achteruit gesteld in klinisch onderzoek. Hun functie als transportbuis was gekend, en meer was er niet aan te zeggen. Onderkend, zo blijkt nu.

Recente onderzoeken naar weerstandsvermogen dichten één-voor-één een grote rol toe aan onze darmen. Als barrière en omwille van zijn microbioom. Dat microbioom is een evenwichtig samenleven – een synergie of symbiose zo je wil – tussen de vele soorten bacteriën, gisten en virussen op en in ons lichaam, en mét ons lichaam. Die flora verhindert onder meer dat ziekteverwekkers zich vasthechten, kunnen overleven en uitgroeien.

Inzetten op weerstand is dus inzetten op het evenwicht van het microbioom en op de beheersing van de doorlaatbaarheid van de maagdarmbarrière. Die factoren  worden onder andere beïnvloed door ons eetgedrag en door onze stress.

voeding
“Ooh ja, hier komen de multivitamines”, hoor ik je denken. Dan ben je een aandachtige lezer, want inderdaad, onder andere vitamine C en D zijn stoere soldaten in ons afweerleger. Zeker nu de oorlog uitbreekt nà de winterperiode zou vitamine D wel eens een grotere rol kunnen spelen dan vermoed. Maar dat is op te lossen! In de zon vertoeven is geen straf en een eitje met Pasen evenmin. Doe daar deze week nog eens wat vette vis bij of een beboterde pistolet en klaar is kees. Vitamine C krijgen we zelden te weinig binnen. Als je ietsofwat gevarieerd eet volgens de voedingsdriehoek, dan zit je safe.

Het vernieuwende inzicht zit echter niet in de vitamines, maar in hun dragers: de voedingsmiddelen. Niet alleen omdat hun samenstelling ervoor zorgt dat ons lichaam de vitamines herkent en toelaat voorbij de barrière. Vooral omdat de bronnen van vitamine C toevallig vaak ook goede bronnen zijn van voedingsvezel. En het zijn juist die vezels die ervoor zorgen dat ons microbioom in evenwicht blijft. Hoe gevarieerder het vezelaanbod, hoe beter de voedingsbodem voor onze darmbewoners. En die vezels zitten niet bij in de bruistablet hè. Die zitten in volkoren granen, in fruit en in groenten.

stress
Nu ik erover aan het schrijven ben: misschien is het niet toevallig dat stress zich vaak laat voelen op de darmen. Zouden die twee met elkaar verbonden zijn dan? Niet meteen met een grote slagader of spier, maar ‘the gut – brain connection’ bestaat wel degelijk! Maken sommige gedachten je nog steeds misselijk? Herinner je je nog de vlinders in je buik? Het zijn emoties of stressoren die zich afspelen in je hoofd en toch voel je ze in je buik! De axiaal werkt trouwens evengoed in de andere richting. Het domein is nog flink te bestuderen, maar zo zou een onevenwichtig darmflora bijvoorbeeld een verhoogde kans op angstaanvallen kunnen verklaren.

En dat er nu – in corona tijden – stress is, dat zal wel! Elk journaal nieuwe sterftecijfers. Elk ziekenhuisbeeld voor eeuwig op ons netvlies. Elk verhaal van ongehoorzame samenscholing een piekje van colère. Stress aanpakken is dan rapper gezegd dan gedaan. En toch loont het de moeite. Maar hoe? Door de kleur bij te stellen. Say what?? Kijk, aan de crisissituatie kunnen we niets veranderen, net zo min als aan de opgelegde maatregelen. Troubles. Onze enige manoeuvreerruimte zit in hoe we er mee omgaan. Of anders: aan het beeld kunnen we niks bijstellen, wel aan de belichting.

Zo kan de crisis ons een gevoel geven van onrust waardoor we slechter slapen en best veel zijn gaan snoepen. Double trouble! Vanaf morgen op karakter tegen in gaan? Onmogelijk. Het is een reflex van ons oerbrein om voldoende energie te vergaren bij dreiging. En bovendien: what you resist, persists. Tripple trouble, als je niet uitkijkt. Terwijl het ook zo kan: ik voel de angst en dat is oké. Dat mag. Net zoals snoepen óók mag. Ga er voor zitten en geniet! Geniet hoe het papiertje kraakt, hoe de lekkernij ruikt, hoe het breekt tussen je tanden en smelt op je tong. Da’s een goeie oefening in mindfulness. Probeer het ook maar eens tijdens een wandeling. Laat je ogen meevoeren door een fladderende vlinder. Speels naar hier en dan naar ginder. Voel de zon op je snoet. Sluit je ogen en droom van een sproet.

Get in touch with fabulou!s

10 + 15 =

fabulou!s

 

Zandstraat 52, 2300 Turnhout

 

Bel

+32 (0) 467 027 444

 

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring te bieden. Als u doorgaat met deze website te gebruiken klikt u op "Accepteren" om akkoord te gaan met deze instellingen. Wilt u het volledige privacy & cookiebeleid lezen klik dan op de vermelde link in de banner helemaal onderin de site

Sluiten