Kalahari rally 2019

Eender welk jaar. Kalahari, een woestijn in het Afrikaanse continent. Niemand die er wil zijn, geen mens te bespeuren. Behalve in oktober. Dan worden de duinen onveilig gemaakt door de deelnemers aan de Kalahari rally.

Voorjaar 2019. Twee patiënten op de agenda vandaag. Patiënt1 om te herstellen van een parasitaire infectie. Patiënt2 om te herstellen van een westerse levensstijl. Ze blijken elkaar te kennen en dezelfde passie te delen: enduro motorsport. Naargelang bij beide het herstel vlot, groeit ook het idee om dat samen te vieren. Eigenlijk eerder om iets zot te doen: deelnemen aan de Kalahari rally! En omdat het iets mag hebben: in de categorie ‘iron man’. Dat betekent dat ze ter plaatse volledig zelf zullen moeten instaan voor hun onderhoud en zelfonderhoud. Alle materiaal en voeding moet in een metalen kist passen. De organisatie is dan wel zo lief om die kist elke dag naar het bivak te brengen.

Patiënten worden sporters en de begeleiding loopt vlot. Van een klinische therapie gaan we naar gezonde voeding en een gezond gewicht. Van gezonde voeding gaan we naar een sportspecifiek schema. Ons coachen wordt trouwens danig op de proef gesteld. Zo moeten we ons bijvoorbeeld buigen over de extra dimensie voedselveiligheid. Nu ja, daar kennen we gelukkig wel wat van, maar toch. Aangezien de heren gekozen hebben voor de leukste categorie moet ook hun eten in de ijzeren kist zitten. Alleen… die kist moet al in de zomer ingediend en verscheept worden. Willen ze in oktober nog smakelijk en voedzaam eten zonder woestijninsecten cadeau te krijgen, dan vraagt dat thema toch vijf minuutjes denkwerk. Ook de praktische aanbiedingsvorm van de voeding moest danig bekeken worden. Hoe eet je zonder tijdverlies onder het kinstuk van een helm door, aan 100 km per uur en met beide handen aan het stuur. Slik. Uiteindelijk: allemaal gelukt. Dus afgelopen oktober: Off they went! En wij: klaar voor vijf dagen nagelbijten. Gekluisterd aan de live tracker op internet en de binnensijpelende smsjes. Ze verhalen als volgt:

Dag 1. Het moment waar lang naartoe werd gewerkt. Op prestatiegewicht, letselvrij, alle techniek in orde, goed doorvoed, vol goede moed en full focus. Laat dat zand maar komen! Alles loopt prima, zo komt de feedback ’s avonds, op die navigatiefout na. En dat heeft tijd gekost.

Dag 2. “Keer om alsjeblieft.”  Zo zegt een rally-GPS het niet, maar het komt er wel op neer. De ellende van de eerste dag wordt op dag twee een nachtmerrie. Na 50 kilometer blijkt de inrit van een single-track erg moeilijk zichtbaar en andere sporen zaaien verwarring. Tot vier keer toe moet worden teruggekeerd tot aan het laatst gezette waypoint. Dat is rally-Chinees voor: “keer om alsjeblieft”. Op de koop toe geraakte zo de camelbag te vroeg leeg, en dat zijn rampen onder een loden zon. Snel vergeten, ons herinneren dat we ook gekomen zijn voor de fun, en vooral: bijdrinken.

Dag 3. Eerst een verbindingsrit en daarna een special. Rijder1 valt waar het duinzand overgaat in stenen. Hij kan verder, maar zowel rijder als moto zijn gehavend. Rijder2 verliest tijd door bij z’n kompaan te blijven. Da’s vriendschap boven competitie! De avond en nacht worden besteed aan het terug competitieklaar maken van de kapotte moto. Dat lukt niet geheel, dus hopen dat de machine het zal houden.

Dag 4. Helaas. Rijder1 blaast al snel z’n moto op. Rijder2 stopt en probeert nog te redden wat er te redden valt, maar helaas: einde race en dik balen. Rijder2 hervat de race en slaagt er knap in de opgestapelde stress om te zetten in prestaties. Onderweg helpt hij nog een gestrande concurrent en zelfs dan houdt al dat oponthoud hem niet tegen om een toptijd neer te zetten. Scouts van professionele teams merken hem op en benaderen hem in de loop van de avond.

Dag 5. Rijder2 drijft op de wolk van gisteren. En op z’n talent natuurlijk! Stap-voor-stap rijdt hij naar de overwinning!

Van patiënt naar winnaar. Wat een verhaal! Het geheim? fabulou!s